Geboeid lezen

Af en toe stop ik wel eens een thriller of detective van George Pelecanos in een collectie. Toen ik gisteren in De Pers een interviewtje met hem zag, n.a.v. zijn nieuwste boek, De weg naar huis, was ik dan ook geïnteresseerd. Uit dat interview komen deze regels:

De weg naar huis kun je lezen als een pleidooi voor betere jeugddetentiecentra. 'Ik ben realistisch. Mijn boek zal niets veranderen aan de opvang van probleemjongeren. Politici zullen niet hun beleid veranderen. Mijn maatschappelijke bijdrage zit eerder in het feit dat ik met jonge gevangenen een boekenclub heb opgestart waarin we wekelijks samen boeken lezen. Als één jongen in zijn cel door mij begint te lezen, dan heb ik genoeg bereikt.'

En toen dacht ik weer wat ik al langer (af en toe) denk: waarom doen we als bibliotheek niet wat meer voor gevangenen? De gevangenisbibliothecarissen (o.a. deze) die ik heb leren kennen zijn stuk voor stuk enthousiaste en betrokken mensen die veel van hun werk houden en zich realiseren hoe belangrijk bibliotheekwerk is, juist in de bajes. Maar een beetje meer aandacht van 'buiten de muren' zou vast welkom zijn. Kan b.v. Giphart als hij bij de strandbibliotheek klaar is niet 's in een gevangenis gaan voorlezen? Of een thrillerauteur? Saskia Noort misschien? Zou je dat ook 'Flexibele Bibliotheek' kunnen noemen? En dat geld dat de provincie gaat overhouden als de strandbieb stopt, kan daar niet wat van naar een leesproject voor gevangenen? Ik mijmer zomaar even wat, maar zou het een kansje maken?


Foto van de High Down Prison Reading Group hier gevonden. Lees vooral ook de bijbehorende tekst.